راستي آرزوي خوبي بود... آمين

اوهوم.. اين تغيير ذائقه در مورد من که خيلي صادقه.. خيلي از غذاهايي رو که دوران بچگيم ازشون متنفر بودم حالا با ولع تمام ميخورم..

سلام.وبلاگت خيلی قشنگه من که فکر ميکنم اون هدف اوليه تو هم فراهم کرده(تزريق اميد به نا اميده)حدود يه ساعت پيش سر زدم پست جديدی نبود و برام جالبه که يه ساعت بعد يه مطلب جديد و ۴ تا نظر هست اين نشون دهنده طرفداراته.موفق باشی

سلام.ممنون از لطفتون.اما چی ميشد يه بار ميذاشتيد توی فکر و خيال هم به هيچ قيد و بندی فکر نکنم و آزاد باشم؟

کاش بشه.....

اونوقت زندگی خيلی ... شايد يکنواخت شايد بيمزه شايد خيلی قشنگ؟

نوش جان. ولی اگر هر روز هويج ميل ميکنيد يه دونه کافيه چون ويتامين A تنها ويتامينيه که زياديش توی بدن توليد سم ميکنه. خوب...بريم سراغ پست بعدی و بخار چای

بله تجربه کردم اونم از نوع آلو يي اونو !! قبلاْ اصلاْ نميخوردم ولی الان اينقدر با مزه ملسش توی دلم کيف ميکنم که نگید...و مثل اين مبارزايی که تا آخريی نفس به شمشيرشون وفادارن منم به آلو وفادارم و حتی به قيمت مردنم هم خوردم و بعدشم مردم

چه جالب ما هم بچه بوديم ؛بابام؛ آب هويج می گرفت می داد بخوريم. وقتی ماهم ادا در می آورديم که نخوريم داستان خرگوشه و چشای قويش رو تعريف می کرد.